Το ψυχοκοινωνικό στρες της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, έχει αρνητικές επιπτώσεις στον ύπνο του παιδιού που επιμένουν σε όλη την παιδική ηλικία.

Το άγχος στην αρχή της ανθρώπινης ζωής φαίνεται να συνδέεται στενά με τον κακό ύπνο από την παιδική ηλικία έως την ενήλικη ζωή, καθώς υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες οι πρώτοι καθοριστικοί παράγοντες της διαταραχής του παιδικού ύπνου να βρίσκονται στη μήτρα.

Αρκετές μελέτες συσχετίζουν τα μητρικά συμπτώματα ψυχικών διαταραχών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και ιδιαίτερα τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους, με χειρότερης ποιότητας ύπνο σε παιδιά έως 3 ετών.

Αν και οι περισσότερες από τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα δείχνουν ότι ο παιδικός ύπνος επηρεάζεται από ένα αγχωτικό προγεννητικό περιβάλλον, υπάρχουν σημαντικά κενά, όπως η έλλειψη ταυτόχρονης αξιολόγησης μεταξύ των συσχετίσεων του προγεννητικού στρες με διαφορετικές πτυχές του ύπνου των παιδιών (π.χ. διάρκεια και ποιότητα) και σε διαφορετικές περιόδους ανάπτυξης ή αντιμετώπιση οποιασδήποτε πιθανής αλληλεπίδρασης μεταξύ της γενετικής προδιάθεσης και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στη σχέση μεταξύ του προγεννητικού στρες και του παιδικού ύπνου.

Η Desana Kocevska και οι συνεργάτες της μελέτησαν το προγεννητικό περιβάλλον ποσοτικοποιώντας τους στρεσογόνους παράγοντες για τις μητέρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων αρνητικών γεγονότων της ζωής (π.χ. θάνατος στην οικογένεια), στρεσογόνων παραγόντων (π.χ. κακές συνθήκες στέγασης, οικονομικές δυσκολίες) , γονικών στρεσογόνων παράγοντων (π.χ. γονική ψυχοπαθολογία, κατάχρηση ουσιών) και διαπροσωπικών στρεσογόνων παραγόντων (π.χ. δυσκολίες οικογενειακών σχέσεων).

Επιπλέον, μελέτησαν τόσο τις ποιοτικές πτυχές του ύπνου (προβλήματα που μοιάζουν με αϋπνία) όσο και τη διάρκεια του ύπνου, σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 2 μηνών και 6 ετών, που αναφέρθηκαν από τον φροντιστή. Επαλήθευσαν εάν η γενετική προδιάθεση για κακό ύπνο τροποποιεί την επίδραση του προγεννητικού στρες στον ύπνο καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.

Οι συγγραφείς έλαβαν πληροφορίες για τα παιδιά και τους φροντιστές τους από τη μελέτη The Generation R, μια προοπτική κοόρτη πληθυσμού από την εμβρυϊκή ζωή και μετά, στην οποία συμμετείχαν 9.778 έγκυες μητέρες από το Ρότερνταμ της Ολλανδίας.

Χρησιμοποιώντας αυτήν την κοόρτη, μελετήθηκε η επίδραση του προγεννητικού ψυχοκοινωνικού στρες στον ύπνο 4.930 παιδιών στις ηλικίες 2 μηνών, 18 μηνών, 2, 3 και 6 ετών.

Οι βαθμολογίες πολυγονιδιακού κινδύνου (κοινές επιδράσεις πολλαπλών γενετικών παραλλαγών στο γονιδίωμα) για αϋπνία προσδιορίστηκαν επίσης σε μια υποομάδα 2.063 παιδιών.

Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλότερο συνολικό προγεννητικό στρες που σχετίζεται με περισσότερα προβλήματα ύπνου σε όλα τα χρονικά σημεία μεταξύ 2 μηνών και 6 ετών. Ωστόσο, η συσχέτιση με μικρότερη διάρκεια ύπνου ήταν πιο έντονη μέχρι την ηλικία των 2 ετών, ενώ φάνηκε να μειώνεται με την ηλικία.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο onmed.gr.