Δύο νέες μελέτες διαπιστώνουν ότι τα παιδιά που ζουν στις πόλεις κινδυνεύουν περισσότερο με λοιμώξεις του αναπνευστικού, βήχα και συχνά κρυολογήματα.

Η πρώτη μελέτη παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αναπνευστικής Εταιρείας στο Μιλάνο της Ιταλίας και σύμφωνα με αυτή, τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν σε πόλεις και όχι στην ύπαιθρο, υποφέρουν από περισσότερες λοιμώξεις του αναπνευστικού.

Μια δεύτερη μελέτη που παρουσιάστηκε στο ίδιο συνέδριο και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Pediatric Pulmonology, διαπίστωσε ότι η υγρασία στο σπίτι ή η διαμονή κοντά σε δρόμους με αυξημένη κυκλοφορία, αύξανε τον κίνδυνο αναπνευστικών λοιμώξεων στα μικρά παιδιά. Η ίδια μελέτη διαπίστωσε ότι ο θηλασμός μείωσε τον κίνδυνο.

Στην πρώτη μελέτη, οι ερευνητές συμπεριέλαβαν περισσότερα από 660 παιδιά και τις μητέρες τους. Η παρακολούθηση ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και συνεχίστηκε μέχρι την ηλικία των 3 ετών.

Στην περίοδο αυτή, τα παιδιά που ζούσαν σε αστικές περιοχές, εμφάνισαν κατά μέσο όρο 17 λοιμώξεις του αναπνευστικού, όπως βήχα και κρυολόγημα. Αντίστοιχα, για τα παιδιά που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές, ο αριθμός αυτός ήταν 15.

Η έρευνα περιελάμβανε επίσης λεπτομερείς εξετάσεις αίματος των εγκύων και των μωρών τους. Οι ερευνητές ανέλυσαν το ανοσοποιητικό σύστημα των βρεφών στην ηλικία των 4 εβδομάδων και βρήκαν διαφορές μεταξύ των μωρών της πόλης και της υπαίθρου.

Υπήρχαν επίσης διαφορές στα δείγματα αίματος μητέρων και μωρών που σχετίζονται με το περιβάλλον διαβίωσης και τον αριθμό των λοιμώξεων του αναπνευστικού.

«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η ζωή στην πόλη αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη λοιμώξεων στα πρώτα χρόνια της ζωής, λαμβάνοντας υπόψη αρκετούς σχετικούς παράγοντες, όπως είναι η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση», δήλωσε ο Δρ. Nicklas Brustad, ερευνητής και γιατρός στο Νοσοκομείο Gentofte και το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, στη Δανία.

«Είναι ενδιαφέρον ότι οι αλλαγές στο αίμα των εγκύων και των νεογέννητων, καθώς και οι αλλαγές στο ανοσοποιητικό σύστημα του νεογέννητου, φαίνεται να εξηγούν εν μέρει αυτή τη σχέση», είπε.

Σύμφωνα με τον Brustad, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το περιβάλλον διαβίωσης ενός παιδιού μπορεί να επηρεάσει το αναπτυσσόμενο ανοσοποιητικό του σύστημα πριν το βήχα και το κρυολόγημα.

«Συνεχίζουμε να διερευνούμε γιατί ορισμένα, κατά τα άλλα υγιή παιδιά, είναι πιο επιρρεπή σε λοιμώξεις από άλλα και ποιες είναι οι συνέπειες για την υγεία αργότερα. Έχουμε προγραμματίσει αρκετές άλλες μελέτες που θα αναζητήσουν παράγοντες κινδύνου και θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν τους υποκείμενους μηχανισμούς χρησιμοποιώντας τον μεγάλο όγκο δεδομένων μας» », είπε ο Brustad.

Η δεύτερη μελέτη περιελάμβανε δεδομένα για περισσότερες από 1.300 μητέρες και παιδιά στη Σκωτία και την Αγγλία. Όταν τα παιδιά ήταν 1 και 2 ετών, οι μητέρες συμπλήρωσαν λεπτομερή ερωτηματολόγια σχετικά με λοιμώξεις στο στήθος, συμπτώματα όπως ο βήχας και ο συριγμός, φάρμακα για το αναπνευστικό και έκθεση σε πιθανούς περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου.

Η ανάλυση των ερωτηματολογίων αποκάλυψε ότι ο θηλασμός για περισσότερο από έξι μήνες βοήθησε στην προστασία των παιδιών από λοιμώξεις.

Τα παιδιά που πήγαιναν σε ημερήσιο παιδικό σταθμό και ζούσαν σε υγρά σπίτια, είχαν διπλάσιες πιθανότητες να χρειαστούν συσκευή εισπνοής για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του αναπνευστικού και να χρειαστούν θεραπεία με εισπνεόμενα στεροειδή.

Η διαβίωση σε μια περιοχή με αυξημένη κίνηση, αύξανε τον κίνδυνο λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού, σύμφωνα με τη μελέτη. Η έκθεση στον καπνό του τσιγάρου αύξησε τον κίνδυνο βήχα και συριγμού.

«Η έρευνα παρέχει ορισμένα σημαντικά στοιχεία για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στη μείωση των λοιμώξεων του αναπνευστικού σε μωρά και νήπια», δήλωσε ο Δρ. Tom Ruffles, από την Ιατρική Σχολή του Μπράιτον και του Σάσεξ στην Αγγλία.