Νέα έρευνα δείχνει ότι οι ιδιαίτερα ευφυείς άνθρωποι προτιμούν να είναι μόνοι τους και υπάρχει ένας πολύ ενδιαφέρων λόγος γι' αυτό.

Στο ευρύ φάσμα της νοημοσύνης, της κοινωνικής δυναμικής και της ευτυχίας, μια συναρπαστική μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο British Journal of Psychology εξετάζει μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Η μελέτη αυτή ρίχνει φως στο πώς τα άτομα με υψηλή νοημοσύνη τείνουν να κοινωνικοποιούνται λιγότερο από τους συνανθρώπους τους και διερευνά τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτό το φαινόμενο.

Είναι γνωστή η αντίληψη ότι οι ευφυείς άνθρωποι συχνά εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα στρες και κοινωνικού άγχους λόγω της αυξημένης τους αντίληψης. Ωστόσο, αυτή η μελέτη αποκαλύπτει μια νέα προοπτική: τα ευφυή άτομα φαίνεται να βρίσκουν παρηγοριά και ικανοποίηση στη δική τους παρέα, παρουσιάζοντας μια ενδιαφέρουσα τροπή στη συσχέτιση μεταξύ ευφυΐας, κοινωνικής αλληλεπίδρασης και ευτυχίας.

Περνάω και μόνη μου καλά
-Μία έξυπνη
Η μελέτη ξεκινά με την αξιοποίηση της εξελικτικής ψυχολογίας, η οποία υπογραμμίζει τη σχέση μεταξύ της συχνής κοινωνικής εμπλοκής και της μειωμένης ικανοποίησης από τη ζωή των ατόμων με υψηλότερη νοημοσύνη.

Εξετάζοντας ενήλικες ηλικίας 18 έως 28 ετών, οι ερευνητές ανακάλυψαν μια συναρπαστική τάση: όσοι διέμεναν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές ανέφεραν χαμηλότερα επίπεδα ευτυχίας και το ίδιο μοτίβο ίσχυε και για όσους ασχολούνταν συχνά με την κοινωνικοποίηση με φίλους.

Στο επίκεντρο αυτής της αντίληψης βρίσκεται η "θεωρία της σαβάνας", μια συναρπαστική πρόταση που υποστηρίζει ότι τα θεμελιώδη στοιχεία της ανθρώπινης ευτυχίας είναι βαθιά ριζωμένα στο εξελικτικό μας παρελθόν.

Η θεωρία αυτή υποδηλώνει ότι τα άτομα με υψηλότερη νοημοσύνη διαθέτουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στις σύγχρονες προκλήσεις και έχουν μεγαλύτερη τάση να χαράζουν τα δικά τους μονοπάτια παρά να προσκολλώνται στη δυναμική των ομάδων. Η προοπτική αυτή υπονοεί ότι τα ευφυή άτομα βρίσκουν νόημα και ολοκλήρωση μέσα από αυτοκατευθυνόμενες αναζητήσεις, ανεξάρτητα από την ανάγκη για φυλετική ένταξη.

Για να διαφωτίσουμε αυτήν τη θεωρία, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την προγονική μας ιστορία, όπου οι μικρές, στενά συνδεδεμένες ομάδες των 150 περίπου ατόμων ήταν ο κανόνας. Σε αυτό το πλαίσιο, η κοινωνική αλληλεπίδραση είχε τεράστια σημασία για την επιβίωση. Έτσι, η ικανότητα προσαρμογής του ατόμου ήταν υψίστης σημασίας. Η μελέτη υποστηρίζει ότι, στη σύγχρονη εποχή, η ανώτερη νοημοσύνη εκφράζεται όχι μόνο από την ενστικτώδη ικανότητα, αλλά και από την ικανότητα να χαράζει ατομικές πορείες και να αποκλίνει από τη συμβατική δυναμική της ομάδας.

Οι μεγαλουπόλεις και η ευτυχία

Την υπόθεση αυτή υποστηρίζει η ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η αυτοαναφερόμενη ευτυχία τείνει να είναι υψηλότερη στις μικρότερες πόλεις σε σύγκριση με τις εκτεταμένες αστικές περιοχές, που συχνά αναφέρεται ως "κλίση ευτυχίας μεταξύ πόλης και υπαίθρου".

Ενώ πολλοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτήν την τάση, ένα κρίσιμο στοιχείο φαίνεται να είναι η προτίμηση για μικρότερους, αυθεντικούς κοινωνικούς κύκλους. Η ζεστασιά της κοινότητας και οι γνήσιες συνδέσεις που βρίσκονται σε στενά συνδεδεμένα περιβάλλοντα έρχονται σε αντίθεση με την ανωνυμία και τη φασαρία των μεγαλύτερων πόλεων.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο queen.gr.