Οι ημικρανίες μπορούν να γίνουν πολύ επώδυνες, ενώ η αντιμετώπισή τους είναι δύσκολη σε κάποιες περιπτώσεις.

Οι ειδικοί προσπαθούν να κατανοήσουν τις αιτίες της ημικρανίας και ποια προληπτικά μέτρα μπορούν να λαμβάνουν οι άνθρωποι.

Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι η διατροφική πρόσληψη της βιταμίνης του συμπλέγματος Β θειαμίνης μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ημικρανίας σε μερικούς ανθρώπους.

Ο αντίκτυπος της ημικρανίας
Η ημικρανία είναι μια νευρολογική πάθηση που προκαλεί σοβαρούς πονοκεφάλους που συνήθως εντοπίζονται σε μια περιοχή του κεφαλιού.

Ο πόνος μπορεί να είναι εξουθενωτικός, ενώ οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν και άλλα συμπτώματα όπως ναυτία ή έμετο. Οι ημικρανίες μπορεί να οφείλονται και σε παράγοντες όπως το στρες ή οι ορμονικές αλλαγές.

Η διατροφή είναι ένας παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει τις ημικρανίες.

Οι αιτίες που τις πυροδοτούν ωστόσο ή τα προληπτικά μέτρα μπορεί να είναι διαφορετικά για κάθε άτομο.

Στη νέα μελέτη οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση μεταξύ δύο βιταμινών του συμπλέγματος Β, της θειαμίνης (βιταμίνη Β1) και της ριβοφλαβίνης (βιταμίνη Β2) και των πονοκεφάλων ή της ημικρανίας.

Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από συμμετέχοντες στην Εθνική Έρευνα για την Υγεία και τη Διατροφή (NHANES) από το 1999-2004.

Από τους 13.000 συμμετέχοντες, οι 2.745 είχαν βιώσει σοβαρό πονοκέφαλο ή ημικρανία τους τελευταίους τρεις μήνες. Οι ερευνητές μελέτησαν την 24ωρη διατροφική πρόσληψη θειαμίνης και ριβοφλαβίνης εξετάζοντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από συνεντεύξεις των συμμετεχόντων.

Εξετάστηκαν αρκετοί παράγοντες συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του τρόπου ζωής, των δημογραφικών στοιχείων και των συννοσηροτήτων των συμμετεχόντων.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι οι υψηλότερες ποσότητες θειαμίνης στη διατροφή συσχετίστηκαν με χαμηλότερες πιθανότητες ημικρανίας.

Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για τις γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη. Δεν βρέθηκε σημαντική μείωση του κινδύνου που σχετίζεται με τη ριβοφλαβίνη.

Έχει αποδειχθεί ότι η θειαμίνη είναι ιδιαίτερα σημαντική στη ρύθμιση των επιπέδων της σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Οι ανωμαλίες στη λειτουργία της σεροτονίνης έχουν εμπλακεί άμεσα στην παθοφυσιολογία της ημικρανίας.

Η έρευνα είχε κάποιους περιορισμούς, όπως ότι τα δεδομένα βασίζονταν στην αυτοαναφορά των συμμετεχόντων, η οποία μπορεί να είναι ανακριβής. Επιπλέον, οι συνεντεύξεις δεν περιελάμβαναν ερωτήσεις για όλες τις παθήσεις του εντέρου και οι ερευνητές δεν εξέτασαν τα διατροφικά πρότυπα.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο onmed.gr